60's-BurnsVista Sonic Bass eigenzinnige bas van de Britse Leo
Article in Dutch: deBassist magazine
In zusterblad Musicmaker is hij al vaker besproken: James Ormston Burns. Jim Burns was een legendarische Britse gitaarbouwer die in de jaren '60 zijn tijd ver vooruit was met zijn experimenten in gitaartechnologie en -elektronica.
Hij wordt wel de Britse Leo Fender genoemd: altijd bezig zijn vindingen te schaven en in het geheel niet bang voor onconventionele oplossingen. Eigenlijk gaat ook de vergelijking met Les Paul op. Net als deze Amerikaanse pionier werkte Burns veel met laagohmige elementen, iets wat Les Paul toepaste op de relatief onbekende Les Paul Signature-, Triumph- en Recording- (bas)gitaren. Kwamen de meeste bouwers pas in de jaren '80 op het idee te werken met humbuckers, coiltaps en actieve elementen, Burns was er twintig jaar eerder al mee bezig. Daarnaast vonden zijn revolutionaire vibrato- en halspensystemen hun weg naar onder meer Gretsch.
Ondergang en opkomst
Zakelijk en technisch inzicht gaan niet altijd samen. Te veel verschillende en te dure instrumenten deden Jim Burns uiteindelijk de das om. Het bedrijf werd verkocht aan Baldwin en stierf enkele jaren later een stille dood. De rare Brit kwam diverse malen terug, maar behaalde nooit meer het succes van de jaren '60. Begin jaren '90 opende gitaarbouwer Barry Gibson de deuren van een nieuwe fabriek en sindsdien is Burns weer een serieuze speler op de gitaarmarkt met een goedkope orientaalse serie en een duurdere Britse.
De Vista Sonic Bass (VSB) op de foto is van mijzelf. Andy Bell van Oasis opende voor mij de Burns-wereld en al snel merkte ik dat een echte Burns Black Bison Bass en onbetaalbaar en onvindbaar is. De Burns-connaisseur van deze aardkloot, Alfons Lahaye, vond deze Vista Sonic en omdat de Oasis-bassist regelmatig met eenzelfde bas te zien en te horen was, nam ik er genoegen mee.
Ik heb er geen moment spijt van gehad! Een vriend kocht in dezelfde week een 90's-Fender Jazz voor exact hetzelfde bedrag en hij keek toch wel wat beteuterd toen hij de VSB over een buizenamp hoorde. Het geluid is bijzonder eigen, rond en zeer vet, zelfs op de hoogste posities van de G-snaar.
Na een optreden met de bas moet je altijd even een kwartiertje tijd uittrekken om alle aanwezige bassisten uit te leggen hoe je aan zo'n unieke en vette sound komt. De VSB is voor de gemiddelde bassist toch een onbekende dus onbeminde bas.
Britse bomen
Een nadeel van de bas is het gewicht: hij is loodzwaar. Dat komt door de gebruikte boom, een
Britse sycamore. Het is een familielid van de esdoorn en moet niet worden verward met de Amerikaanse sycamore, die verwant is aan de Europese plataan. Zelfs ex-Burns-employees geven toe dat dit geen perfect hout is voor een gitaar, maar Jim Burns gebruikte graag Britse houtsoorten.
De Burns Jazz Bass is de opvolger van de VSB. Deze heeft een obeche body en is veel lichter. Waarschijnlijk werd dit hout ook voor de originele Shadows Bass gebruikt. Natuurlijk vroegen we Burns-baas Gibson waarom er nu elzen gebruikt wordt: In 1964 was er in het Verenigd Koninkrijk vooral veel mahoniehout verkrijgbaar, omdat dit ook in de bouw gebruikt werd; het was dus relatief goedkoop. Daarna, omstreeks 1965, stapte Burns over naar obeche, omdat dat veel lichter is. Het is echter niet het beste hout voor gitaren: het is kwetsbaar en het zorgde ervoor dat de polyesterlak scheurde.
Tegenwoordig geldt elzenhout bij ons als de beste houtkeus voor een bas.' Een ander nadeel is dat de hals soms wat last heeft van temperatuursschommelingen en daarom blijft mijn VSB helaas toch vaak thuis in de koffer.
Authentiek en zeldzaam De afgelopen paar jaar ben ik ongeveer drie Vista Sonics tegengekomen op internationale veiling sites. Een Zweedse gitaarhandel heeft al jaren een Burns Jazz Bass te koop staan. Deze is, zoals gezegd, een stuk lichter dan de Vista Sonic, hij heeft dezelfde bodyvorm als de Shadows Bass, maar met Vista Sonic-elektronica en een enkele slagplaat. Prijzen? Voor ongeveer hetzelfde geld als de geteste Shadows Bass koop je een echte '60s-Burns of -Baldwin, met het bijzondere Burns-geluid.
Een echte Shadows Bass zie je echter nooit en ook een originele Bison is gewoon niet of nauwelijks te vinden. De vraag is dus eigenlijk wat je wilt. Wil je een moderne bas, met een lekker en veelzijdig geluid? Ben je Shadowsfreak? Koop een nieuwe. Zoek je echter de authentieke Burns-sound, vind je het niet erg als een bas wat zwaar is en kun je leven met lichte schommelingen van de hals? Houd wat geld apart en wacht tot er een nieuwe voorbijkomt.
Dat kan echter een paar jaar duren.
Back to Articles & Reviews
|